ماده 180 قانون مالیات‌های مستقیم
ماده 180 قانون مالیات‌های مستقیم
تعریف
مربوط به اشخاص حقیقی ایرانی است که در خارج از کشور درآمد کسب کرده و مالیات آن را به دولت محل درآمد پرداخت نموده‌اند و می‌خواهد از این مالیات پرداختی در ایران تخفیف بگیرد یا از آن برای کسر از مالیات در ایران استفاده کند.یعنی به اشخاص مشمول اجازه می‌دهد تا با ارائه صورت‌های مالی حسابرسی‌شده، روند تشخیص مالیات خود را تسهیل کنند.
اهمیت ماده 180 و 272 در کنار هم:
در حالی که ماده 180 به دنبال جلوگیری از مالیات مضاعف برای اشخاص حقیقی ایرانی مقیم خارج است، تبصره 1 ماده 272 به سازمان امور مالیاتی اجازه می‌دهد تا از صورت‌های مالی حسابرسی‌شده برای محاسبه مالیات مودیان استفاده کند. این دو ماده در کنار هم به شفافیت و دقت در محاسبه مالیات کمک می‌کنند
مواردی که اشخاص شامل ماده 180 نمی شوند:
1-در سال مالیاتی مزبور در ایران دارای شغلی بوده باشد.
2-در سال مالیاتی مزبور لااقل شش ماه متوالی یا متناوب در ایران سکونت داشته باشد
3- توقف در خارج از کشور به منظور انجام ماموریت یا معالجه یا امثال آن بوده باشد
نکات توصیفی
1-افراد حقیقی ایرانی با ارائه گواهی نمایندگی‌های مالی یا سیاسی می‌توانند مقیم خارج از کشور شناخته شوند.
2-پرداخت مالیات در یکی از کشورهای خارجی به عنوان مقیم، شرایط اساسی برای شناسایی به عنوان مقیم خارج است.
3-در صورتی مقیم خارج شناخته نمی‌شود که فرد در ایران شغل داشته باشد.
4-شش ماه اقامت متوالی یا متناوب در ایران مانع از شناسایی به عنوان مقیم خارج است.
5-ماموریت، معالجه یا دلایل مشابه برای توقف در خارج از کشور از شرایط عدم شناسایی به عنوان مقیم خارج است.
6-اشخاص حقیقی یا حقوقی درآمد خارجی خود را باید در اظهارنامه مالیاتی اعلام کنند.
7-مالیات پرداختی در خارج از کشور می‌تواند از مالیات بر درآمد داخلی کسر شود، البته تا حد مشخص شده